ቃለ-ዐዋድ - Divine Proclamations

ቃለ ዐዋድ!
እምኢትዮጵያ፡ ዘመንግሥተ እግዚአብሔር።

የአዋጅ ቃል!
ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት።

ለዓለሙ ሰዎች፡ ለችግራቸው ኹሉ፡ የመጨረሻው መልስና መደምደሚያው መፍትሔ ኾና ቀርባ ያለችው፡ ኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት ብቻ መኾኗን በተመለከተ።

ዓለም ከተፈጠረበት ጊዜ ጀምሮ እስከዛሬ፡ የሰው ልጆች ምድራዊ ኑሮ፡ የምኞትና የስስት፥ የሲቃና የመቃተት፥ የሥቃይና የመከራ፥ የትንንቅና የዕልቂት እሳትና ማዕበል ያልተለየው፡ የቃጠሎና የድምሳሴ ሰለባ ኾኖ ቆይቷል። ይህም የኾነው፡ በሃይማኖቱና በፍልስፍናው፥ በዘር ማንነትና በቀለም ልዩነት፥ በማኅበራዊው ኑሮና በአገዛዙ ኹኔታ፥ በሥነ ብዕሉ፡ የገንዘብና የሀብት ድልድል፥ እንዲሁም፡ በትምህርት አሰጣጡና በሙያው አሰላለፍ ረገድ ያለው አስተሳሰብና አመራር፡ በማናቸውም መልኩና ይዘቱ፡ ከመሠረቱ፡ ከእግዚአብሔራዊው ሥርዓት፡ ፈጽሞ የተለየ፥ የተዛባና የተቃወሰ ከመኾኑ የተነሣ ነው።

እንዲህ ከኾነ፡ አኹን፡ ይህን የመሰለውን ተስፋ ቢስ አኗኗር፡ ከእነዚህ መሠርይ ጠንቆች አላቅቆና አንጽቶ፡ ነጻ በማድረግ፡ በእነዚህ ቦታ፡ እኩልነትንና ፍትሕን፥ መብትንና ደኅንነትን፥ ሰላምንና ብልጽግናን መተካት፡ እጅግ አስፈላጊ ኾኗል። ለዚህ እውነታ መልካም ፍሬያማነት፡ ሌላ ማማረጫ ከቶ አልተገኘም፤ አይገኝምም፤ የለምና።

ቃለ ዐዋድ!
እምኢትዮጵያ፡ ዘመንግሥተ እግዚአብሔር።

የአዋጅ ቃል!
ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት።

ስለግእዝ ምንነትና ማንነት።

ኪዳናውያንና ኪዳናውያት የቅዱስ ኪዳኗ ኢትዮጵያ ልጆች! ስለግእዝ ምንነትና ማንነት፡ በሚበቃ አውቃችኋል። ከዚህ እውቀታችሁ የተነሣ፡ በሰብኣዊው ተፈጥሮአችን፡ የዘር ግንዳችን የኾኑት፡ አዳም እና ሔዋን፡ ከፈጣሪያቸውና ከአምላካቸው ከእግዚአብሔር ያገኙትና እርሱ፡ ከእነርሱ፥ እነርሱም፡ ከእርሱ ጋር፥ እርስ በእርሳቸውም ይነጋገሩበት የነበረው: የመጀመሪያው የሰው ልጆች ቋንቋ፡ ግእዝ መኾኑን ተገንዝባችኋል።

ከዚህ ግንዛቤያችሁም የተነሣ፡ በፍጥረት የልደት ዘመን፡ "ወአሐዱ ነገሩ፡ ለኵሉ ዓለም፤ ወአሐዱ ቃሉ።" ማለትም፡ "የሰው ኹሉ ቋንቋው አንድ፥ አነጋገሩም፡ አንድ ነበር።" ተብሎ፡ በቅዱሳት መጻሕፍት ተመዝግቦ የሚዘከረው፡ ያ አንድ ቋንቋ፥ ያ አንድ ንግግር፡ ግእዝ መኾኑን፡ በእምነት ተቀብላችኋል።

ኖኅና ሚስቱ ሓይከል፥ ሦስቱ ልጆቻቸው፡ ሴም፥ ካም፥ ያፌት እና ሦስቱ ሚስቶቻቸው፡ ምድርን፡ ከጥፋቷና ከርኵሰቷ ሊያጸዳት ካጥለቀለቃት የውኃ ሙላት የዳኑባት መርከብ ባረፈችበት መሬት ላይ በማኅበረሰብነት መኖር ከጀመሩ በኋላ፡ ወልደውና በጋብቻ ተዋልደው፡ እየበዙ ከኼዱም በኋላ፡ ዓለሙን ተከፋፍለው እስከተበታተኑበት ጊዜ ድረስ፡ ይነጋገሩበት የነበረው ቋንቋቸው፡ ይኸው ግእዝ እንደነበረ አረጋግጣችኋል። (ዘፍጥ. ፲፩፥ ፩።)

ከዚህ የሚከተሉት ሰባት እውነታዎች፡ የግእዝን ምንነትና ማንነት፡ በአዎንታዊ መልኩ፡ በቀላሉና በግልጽ አስረግጠው፡ በአጽንዖት ያስረዳሉ፦

መልእክቱን፡ በሙሉ ለመከታተል፡ እንደሚከትለው ይቀጥሉ!...

ቃለ ዐዋድ!
እምኢትዮጵያ፡ ዘመንግሥተ እግዚአብሔር።

የአዋጅ ቃል!
ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት።

ስለአምልኳችን ያለን እውቀትና የአፈጻጸሙ ሥርዓት ትክክለኛ ስለመኾኑ በተመለከተ።

ስለሰንበትና ስለስግደት፥ ስለድንግል ማርያምና ስለቅዱሱ ኪዳን ተልእኮ፡
ኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት፡ በቅዱሱ ኪዳን፡ የኢትዮጵያዊነት ተዋሕዶ ሃይማኖቷ መሠረት፡ አጽንታ ያኖረችው ምግባራዊ ሥርዓቷ፡ ምን እንደኾነ፡ በግልጽና በትክክል ሊታወቅ ይገባል።

ሰንበትን በሚመለከት፦
"ሰንበት"፡ ጥንትም፥ እስከዛሬና ዛሬም፥ ለዘለዓለምም፡ አንዲት ናት፤ ኹለት ሰንበታት የሉም። ያች አንዲቷ ሰንበት፦ በቀዳማዊው የፍጥረት ዘመን፡"እግዚአብሔርም፡ ሰባተኛዋን ቀን ባረካት፤ ቀደሳትም፤ የጀመረውን የመፍጠር ሥራውን ኹሉ ፈጽሞ፡ በእርሷ ዐርፎባታልና።" የተባለችው ናት፤

መካከለኛውም የሕግ ዘመን፡ "የሰንበትን ቀን ትቀድሳት ዘንድ፡ አስብ! በስድስቱ ቀኖች፡ ሥራህን ኹሉ፥ ግዳጅህንም ኹሉ አድርግ! ሰባተኛዋ ቀን ግን፡ የአምላክህ የእግዚአብሔር ሰንበቱ ናትና፡ በእርሷ፡ አትሥራ! ምንም ዓይነት ተግባርን አታድርግ!" የተባለላት፡ እርሷው ናት፤

በፍጻሜውም የሕይወት ዘመን፡ "በሰንበት፡ ማድረግ የሚገባው፡ በጎ ነገርን ነውን? ወይስ፡ ክፉ ነገርን? ነፍስ ማዳን? ወይስ፡ መግደል?" ብሎ፡ ለተቃዋሚዎቹ ላቀረበላቸው ጥያቄ፡ መልስ ስላልሰጡት፡ ሕሙማንን በመፈወስ፡ በሰንበት፡ በጎ ማድረግና ማዳን እንደሚገባ፥ ደግሞም፡ "ሰንበትማ፡ ስለሰው ተፈጠረች እንጂ፡ ሰው፡ ስለሰንበት አልተፈጠረም። የማርያም ልጅ፡ የሰንበት፡ ጌታዋ ነው።" ብሎ በማብራራት፡ የተናገረላት ናት።

ቃለ ዐዋድ!
እምኢትዮጵያ፡ ዘመንግሥተ እግዚአብሔር።

የአዋጅ ቃል!
ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት።

የወሊድ ቍጥጥርን በተመለከተ።
የወሊድ ቍጥጥርን ከቶ ምንድር ነው? የእግዚአብሔር፥ ከእግዚአብሔርና ለእግዚአብሔር ነወይ?

በዚህ አዋጅ የማሰማችሁ ቃሌ፡ ‘የወሊድ ቍጥጥር›› ተብሎ፡ ከአሕዛቡ ዓለም መንጭቶ፡ ‹ሕዝብ› በተባላችሁት የፈጣሪ ወገኖች ዘንድ፥ በተለይም፡ ‹ክርስቲያን ነን›፣ ‹ቤተ ክርስቲያንም ነን›፣ ይልቁንም፡ ‹ኢትዮጵያውያንና ኢትዮጵያውያት ነን› በምትሉት ልጆቼ ዘንድ ሳይቀር፡ ተስፋፍቶ ስለተሠራጨው፡ ሰብኣዊና ባዕድ ስለኾነው የኑሮ ፈሊጥ፡ በኪዳናውያንና በኪዳናውያት የኢትዮጵያ ልጆች በኩል፡ እየቀረበ ላለው ጥያቄ፡ መልስ የኾነውን መለኮታዊ ሥርዓት የያዘው መልእክት ነው።

በቅድሚያ፡ በነፍስ፥ በሥጋና በመንፈስ ተመሥርቶ፥ ተገድግዶና ተደምድሞ፡ በሕያውነት በቆመው፡ በእያንዳንዳችሁ የተፈጥሮ አካላዊና ባሕርያዊ ሰውነታችሁ ውስጥ ባለው፡ በቅዱሱ ኪዳን የኢትዮጵያዊነት ተዋሕዶ ሃይማኖታችሁና ምግባራችሁ፥ ሥርዓታችሁና ህልውናችሁ መነጽር፡ ጠልቃችሁ ልትመለከቱት፥ ልትመረምሩትም ይገባችኋል። በነፍስ አስተሳሰብ፥ በሥጋ አመለካከትና በመንፈስ ተመስጦ እየታየና እየተገመገመ እንደሚወሰነው፡ እንደማንኛውም ዓይነት ጽንሰ አሳብ፥ ወይም፡ ተግባራዊ አሠራር እና/ወይም ሚዛናዊ ፍርድ ኹሉ ማለት ነው።

ቀጥሎ፡ በኃይለኛውና በረቂቁ የመንፈስ ቅዱስ እሳት ምድጃችሁ፡ አቅልጣችሁና አንጥራችሁ በማውጣት፥ ፍጹም ፍትሓዊና ርትዐዊ በኾነው መለኮታዊ የፍርድ ሚዛናችሁም አጣርታችሁ፡ እውነተኛ ገጽታውን በማቅረብ፡ የእያንዳንዳችሁን ውሳኔ፡ በእየራሳችሁ ልትሰጡ ይጠበቅባችኋል።

ቃለ ዐዋድ!
እምኢትዮጵያ፡ ዘመንግሥተ እግዚአብሔር።

የአዋጅ ቃል!
ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት።

ስለእግዚአብሔር እም ማንነትና ምንነት ዝክረ ነገር።

ከሰባቱ ቅዱሳት ኪዳናት መካከል፡ የመጀመሪያዎቹ ሦስቱ እና ሰባተኛው የኾነው፡ ኪዳነ ምሕረቱ ሳይጨመር፡ በተለይ፡ በመካከለኛው፡ በኪዳነ ኦሪት ዘሥጋ የተጠቃለሉት፥ "ኪዳነ አብርሃም፥ ኪዳነ ሙሴ እና ኪዳነ ዳዊት" የተባሉት፡ የኋለኞቹ ሦስቱ፡ ለእስራኤል ልጆች የተሰጡ መኾናቸው፥ እነርሱ፡ የእስራኤል ልጆች ግን፡ እነዚህኑ፡ ሦስቱን ኪዳናት፡ አክብረው ሊፈጽሟቸው ባለመቻላቸው፡ ወደእናንተ፡ ወደኢትዮጵያ ልጆቼ ተመልሰው መጥተውና በእናንተ ዘንድ፡ በአደራ ተጠብቀው መኖራቸው፥ እናንተም፡ በትክክለኛው የእውነትና የመንፈስ ቅዱስ አምልኮ ሥርዓታችሁ፡ በምግባር ላይ ዐውላችሁ፡ ስትገለገሉባቸው መቆየታችሁ፡ በኹሉ ዘንድ የታወቀ እውነታ ነው።

እነዚህ፡ ሦስቱም ቃል ኪዳናት፡ የእያንዳንዳቸው ትንቢታዊ ጊዜ ሲደርስ፡ በእናንተው በኢትዮጵያ ልጆቼ ዘንድ፡ ለፍጹሙ ፍሬ የበቁ ሲኾኑ፡ በዛሬው የዐዋጅ ቃሌ፡ አበክሬ የምነግራችሁ ግን፡ በተለይ፡ ኪዳነ ሙሴ የተገለጠባትን፡ የ"ታቦተ ጽዮን"ን ትእምርተ ሓተታና ዝክረ ነገር በሚመለከት ይኾናል።

ቃለ ዐዋድ!
እምኢትዮጵያ፡ ዘመንግሥተ እግዚአብሔር።

የአዋጅ ቃል!
ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት።

የእግዚአብሔር ሰላም ስንል ምን ማለታችን ነው?
እውነተኛዋ የእግዚአብሔር ሰላም የሰብአዊው ፍጥረት መጀመሪያ ከሆኑት፡ ከአዳምና ሔዋን ህልውና አንሥቶ እስከዛሬ ለዘለዓለምም በቅዱሱ ኪዳን አማካይነት ለሰው ልጆች ኹሉ ተሰጥታለች ነገር ግን ተጠብቃ የኖረችው፡ በኢትዮጵያውንና በኢትዮጵያውያት ዘንድ ብቻ መሆኑን በተመለከተ።

ይዤላችሁ የመጣሁት፡ የዐዋጅ መልእክቴ፡ በአንድ ወገን፡ እናንተ፡ ጥቂቶቹ ሰብኣውያን ፍጡሮቻችን፡ "የእግዚአብሔር እና የኢትዮጵያ ልጆች" ተብላችሁ፡ ዛሬ፡ በዚህ ዓለም፡ በምድር ላይ፡ በሥጋዊው አካልና ባሕርይ ሣላችሁ፡ በኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት ውስጥ፡ በአንድነት እየኖራችሁት ያላችሁት፡ የሰላምና የፍቅር፥ የደስታና የብልጽግና ሕይወት፡ ምን ዓይነት እንደኾነ፥ በሌላው ወገን ደግሞ፡ "የክፉውና የሰው ልጆች" ተብላችሁ በመጠራት፡ እየራሳችሁን፡ ለዚያ የብፅዕና ሕይወት ላላበቃችሁት፡ ለብዙዎቻችሁ ሰብኣውያን ፍጡሮቻችን ኹሉ፡ እርግጡን፡ አጕልቶና አግዝፎ የሚያሳያችሁ እውነታ ነው።

ያም እውነታ፡ ከእናንት ልጆቻችን መካከል፡ አንዱ በኾነው፡ በዛሬው ኢትዮጵያዊ አገልጋያችን፡ በኪዳናዊው ኤርምያስ በኩል፡ ከዚህ አስቀድሞ፡ "ጾመ ኢትዮጵያ"ን እና "ሰላም ለኢትዮጵያ"ን በሚመለከት፡ እንዲተላለፍላችሁ ስናደርግ በቆየነው፥ እኔም፡ አኹን፡ ያን በማዘከርና በማጠቃለል፥ በማጽናትና በማደስ በማቀርብላችሁ፡ በዚህ፡ የምሥራች መልእክታችን አማካይነት የሚከሠተው ነው።

ቃለ ዐዋድ!
እምኢትዮጵያ፡ ዘመንግሥተ እግዚአብሔር።

የአዋጅ ቃል!
ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት።

በቅዱሱ ኪዳን ኢትዮጵያዊነት ተዋሕዶ ሃይማኖታችን የጊዜ አቆጣጠር ሥርዓት መሠረት፡ የዓመቱን ጾሞቻችንንና በዓሎቻችንን በሚመለከት፡ ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት የተላለፈ፡ ፲፫ (ዐሥራ ሦስት)ኛ መለኮታዊ የዐዋጅ ቃል።መልእክቱን፡ በሙሉ ለመከታተል፡ እንደሚከተለው ይቀጥሉ!...

ቃለ ዐዋድ!
እምኢትዮጵያ፡ ዘመንግሥተ እግዚአብሔር።

የአዋጅ ቃል!
ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት።

በቅዱሱ ኪዳን፡ ኪዳናውያን ኢትዮጵያውያንና ኪዳናውያት ኢትዮጵያውያት፡ የቃል ኪዳን ልጆች ስለመሆነቸው፡ እነርሱን በተመለከተ፡ በእኛ (ኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት - ድንግል ማርያም) ዘንድ ያለውን ዐሳብ፡ ለፍጥረተ-ዓለም ማሳወቅን በተመለከተ።

በዚች ምድር ላይ፡ በሕይወተ-ሥጋ ከኖረውና እየኖረ ካለው፡ ከሰው ዘር መካከል፡ በዚህ መብቱና ነጻነቱ፥ በዚህ ሥልጣኑና ኃይሉ፡ በእውነትና በርትዕ [በትክክል] በመጠቀም፡ እስካኹንና አኹንም፡ ከግዙፉም፥ ከሥውሩም፥ ከሥጋዊዉም፥ ከመንፈሳዊዉም ተቃዋሚ ባለጋራ፡ ማንንም ሳይፈራና ሳያፍር፥ በአጥፊው ክፉ ወገን በሚቀርብለት የሽንገላ ጥቅምም ሳይደለልና ሳይማረክ፥ ሳይታለልና ሳይሸነፍ፡ ሳይገበዝና ይሉኝታ ሳይኖረው፡ ከአዳም እና ከሔዋን ጀምሮ፡ ከእኛ ከእግዚአብሔር ባገኘው፡ በቅዱሱ ኪዳን ኢትዮጵያዊነት ተዋሕዶ ሃይማኖቱና ምግባሩ ሳይወላውል፡ እስከመጨረሻው በመጽናት፡ እኛን ፈጣሪውንና የእኛ የኾነውን ኹሉ፡ በፍጹም ታማኝነትና ቆራጥነት፡ ፈልጎና መርጦ፥ አምኖና ተቀብሎ፡ በተግባር ላይ ለማዋልና ለፍሬ ለማብቃት የቻለ ማነው? እናንተ ብቻ አይደላችሁምን? ሌላማ የታለ! አዎን! እናንተ ብቻ ናችሁ።

ቃለ ዐዋድ!

እምኢትዮጵያ፡ ዘመንግሥተ እግዚአብሔር።

የአዋጅ ቃል!

ከኢትዮጵያ፡ የእግዚአብሔር መንግሥት።

"እኔ: እግዚአብሔር ወልድ፡ ኢየሱስ መሲሕ፡ «'አቡነ ዘበሰማያት! የሰማያት አባታችን ሆይ!' በሚለው እና ደቀ-መዛሙርቴ፡ ጠይቀውኝ፡ ባስተማርኋቸው ጸሎት ውስጥ፡ ‹ሲሳየነ፡ ዘለለዕለትነ፣ ሀበነ ዮም! የየቀኑን ምግባችንን፡ ዛሬም ስጠን!› በሉ!» ያልሁበትን ምክንያት፡ በትክክልና በእርግጥ ታውቁት ዘንድ፡ አስፈላጊ ከኾነበት፡ ከመጨረሻው የሕይወት ዘመን ላይ ስለደረሳችሁ፡ ይህን እውነታ፡ ዛሬ፡ በዐዋጅ መልክ፡ ይኸው ላሳውቃችሁ፡ ፈቃዴ ኾነ!

በዚህ ረገድ የምላችሁን፡ ይህንኑ ቃሌን፡ እንግዴህ፡ በጽሙና ስሙኝ! ሰምታችሁኝም፡ በሃይማኖታዊ ምግባር ፈጽማችሁት፡ ለጣፋጩ ፍሬያማነቱ አብቁት! እርሱም፡ እንዲህ የሚል ነው፦ "እንኳንስ፡ የየዕለቱን ምግባችሁን ቀርቶ፡ በመንፈስ ቅዱስ እስትንፋስነቴ፡ እንድትኖርዋት እያደረግሁ ያለችውን፡ የቀኗን ሕይወታችሁን እንኳ፡ በህልውናችሁ ልትቀጥሉባት የቻላችሁት፡ በእኔ ነው።

ይህ ብሂሎቴ፡ "ወበከመ ዐጽቅ፡ ኢይክል ፈርየ ባሕቲቱ፣ እመ ኢሀሎ ውስተ ጕንደ ወይኑ፣ ከማሁ፡ ኢትክሉ ፈርየ፡ ለእመ ኢነበርክሙ ብየ! የወይን ቅርንጫፍ፡ ከግንዱ ከተገነጠለ፣ ብቻውን ሊያፈራ እንደማይችል ኹሉ፡ እናንተም፡ እንዲሁ፡ በእኔ ባትኖሩ፡ በህልውናችሁ ልትቀጥሉና ልታፈሩ አይቻላችሁም።" ከሚለው ቃሌ ጋር እንደሚስማማ፡ እናንተም አምናችሁበት፡ ተቀብላችሁታል። (ዮሓ. ፲፭፥ ፬።)